ไก่พื้นบ้านเป็นสัตว์ปีกประเภทหนึ่งที่เลี้ยงกันอย่างล้นหลาม เพราะ การเลี้ยงไก่พื้นบ้านใช้เงินทุนน้อย
เกษตรกรไม่ต้องดูแลมากมาย ทนต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ แล้วก็ทนต่อการเป็นโรคเจริญ คุณประโยชน์ที่ได้รับมาจากการเลี้ยงไก่ประจำถิ่น
- เป็นแหล่งของกินโปรตีนของราษฎรในต่างจังหวัดที่ราคาแพงถูก หาง่ายแล้วก็สบายที่สุด
- เป็นรายได้พิเศษได้อย่างดีเยี่ยม โดยเฉพาะในยามที่เกษตรกรหรือประชาชนกำเนิดสิ่งที่ต้องการรีบด่วน เป็นต้นว่า ป่วย หรือค่าเรียนลูก ฯลฯ
- เนื้อของไก่ประจำถิ่นมีรสชาติดี เนื้อแน่น แล้วก็มีไขมันน้อย ทำให้ไก่ท้องถิ่นแพงสูงยิ่งกว่าไก่กระทงราวๆ 20-30 % ก็เลยน่าที่จะเป็นช่องทาง ในอาชีพเกษตรได้ดิบได้ดีอย่างหนึ่งของเกษตรกรไทย ด้วยเหตุว่าไม่มีปัญหาเรื่องของตลาด อัตราเสี่ยงก็เลยน้อยมาก มีเท่าใดขายได้หมด
- สอดคล้องกับระบบการกสิกรรมแบบประสมประสานหรือระบบไร่นาสวนผสมที่ชาวไทยรู้จักกันมานาน ซึ่งเหมาะสมกับฐานะของเกษตรกรในต่างจังหวัด และไม่ได้ทำลายระบบนิเวศวิทยาเป็นระบบการสร้างเพื่อการพัฒนาที่จีรังยั่งยืนข้อมูลด้านการสร้าง
สิ่งที่คนเลี้ยงไก่ควรปฏิบัติ
- แม่ไก่ควรจะได้รับของกินและก็การดูแลมากยิ่งขึ้น (โดยไม่จำเป็นจะต้องใช้เงินมากยิ่งขึ้น)
- ควรจะหาแม้กระนั้นแม่ไก่ที่มีจำพวกดีๆต่อต้านโรคดี ผลิตผลดี (เนื้อรวมทั้งไข่) ก็จะดีตามมาเอง
- ควรจะเริ่มจากฟาร์มเล็กๆไปก่อน ไม่สมควรเริ่มทำเป็นฟาร์มใหญ่โดยทันที เพราะว่าสามารถใช้แรงงานในครอบครัวช่วยเลี้ยงดูไก่ได้อย่างเต็มเปี่ยม ผลิตผล (เนื้อ/ไก่) ใช้บริโภคในครอบครัวเป็นอันดันแรก ที่เหลือก็เลยไว้ขาย
อุปสรรคต่อการเลี้ยงไก่ประจำถิ่น ปัญหาที่เกิดขึ้นมาจากโรคระบาดไก่ที่หลักๆอาทิเช่น นิวคาสเซิล อหิวาตกโรคไก่ หวัด โรคฝีดาษ อื่นๆอีกมากมาย ทำให้ไก่ตายปีละมากมายๆหรือเรียกว่าไก่ตายชูเล้า ที่สามารถสรุปหาต้นเหตุที่สำคัญได้หมายถึง
- เกษตรกรสนใจต่อไก่น้อย ไม่มีวิธีการทำวัคซีนคุ้มครองโรค
- ไก่พื้นบ้านว่องไว จับได้ยากเพราะว่าระบบการเลี้ยงแบบปลดปล่อย
- วัคซีนคุ้มครองปกป้องโรค หาได้ยากในเขตแดนและไม่สบายในทางปฏิบัติระดับเขตแดน
ปัญหาที่เกิดขึ้นมาจากไก่ท้องถิ่นได้ผลผลิตต่ำ เมื่อเทียบกับการเลี้ยงไก่เพื่อกิจการค้าจำต้องใช้เวลานาน ทำให้ผู้เลี้ยงไก่เป้าหมายมั่งคั่งเร็วกำเนิดความไม่ทันใจ แม้กระนั้นประการสำคัญที่สุดเป็น หากแม้ไก่พื้นบ้านจะได้ผลผลิตต่ำ แม้กระนั้นผลกำไรที่ได้นั้นนับเป็นผลกำไรที่จริงจริง
